Somer, een Vlaamse feelgoodmovie met kleurrijk talent van eigen bodem
Curieus Zomergem i.s.m. het Vrijzinnig Centrum Zomergem presenteren u de film SOMER
Op vrijdag 7 oktober brengen wij u deze film om 20 u in de zaal van Café 't Oud Liefken te Stoktevijver 65 te Zomergem.
De film wordt ingeleid door regisseur/scenarist Dominique Willaert (artistiek leider Victoria DeLuxe) en enkele acteurs. Na de film presenteert Dominique Willaert in het café zijn favoriete muziek.
Inschrijvingen via contact@curieuszomergem.com Inkom: 5 euro. Te storten op bankrekeningnr. Curieus Zomergem BE60 7370 2293 3570
De Film:
Gezinnen, jonge koppels en pubers zakken in de zomer van 2015 af naar een camping aan de Noordzeekust, al dan niet noodgedwongen.
SOMER is een ontroerende feelgood movie, over hoe mensen op een veerkrachtige en humoristische manier omgaan met elkaars onhebbelijkheden en supporter worden van elkaars dromen. Centraal in de film staat de zoektocht naar hoe gewone mensen, niet op een stereotiepe of karikaturale manier, maar wel op een existentieel verrassende manier kunnen worden neergezet. SOMER voelt als een vorm van tuinieren met mensen.
Verbinden, laten groeien, doen bloeien. Deze film laat met zijn 25 spelers niet alleen een mooi boeketje Vlaanderen zien, maar ruimt ook de clichés op die vele andere films opwerpen, en voedt zo het geloof in de kunst van samenleven. Wat doe je als er plots een groep Marokkaanse pubers naast jouw caravan hun tent opzetten? De Vlaamse buurman wordt aanvankelijk woest en zijn vakantie lijkt verpest. Of het koppel waarbij de flexwerkende vrouw zelfs tijdens haar vakantie telefoons voor de klantendienst moet opnemen, tot grote irritatie van haar man, terwijl Pau uit Wallonië tevergeefs op zoek gaat naar werk. Of de Vlaamse weduwe die door iedereen scheef bekeken wordt maar zich wel begrepen voelt door de Afrikaanse buurvrouw.
Iedereen kent het wel, de sfeer op een camping met jongeren en gezinnen uit alle uithoeken van het land die voor even buren worden. Een flinke dosis zon en vakantiesfeer masseren meestal de wrijvingen en onhebbelijkheden weg. Zo ook op de camping van langspeelfilm Somer.
De film spéélt met die stereotypen, husselt ze door elkaar als een boek kaarten. De Marokkaanse drarries op de camping zijn niet enkel hangjongeren of vrome moslims of lawaaimakers of schapenslachters. Ze zijn het allemaal tegelijk. Ze komen aan het strand lekkere grietjes en tietjes scoren én laten zich een moskee bouwen op de camping én gekscheren met de licht racistische gedragingen van blanke flamand Jacques. Ook die past niet in de mal van dé racist, maar zal na veel vijven en zessen spontaan een job aanbieden aan de eeuwig solliciterende Pau.
Somer structureert zich rond clichés om ze bij te kleuren. En om ze met een knipoog feestelijk te laten clashen, ook onder de Afrikanen, ook tussen de moslims op de camping. Het resultaat heet ‘karakters’: onderscheiden persoonlijkheden, soms ook binnen één personage. Dat is de grote oefening van de montage geweest: hoe maak je op amper 70 minuten van 25 figuren ook 25 mensen? Eén antwoord ligt in de weigering om hoofdrollen af te lijnen van bijrollen.
In Somer is iedereen nevenpersonage, iedereen hoofdpersonage.